Η Ρεϋνιόν είναι ηφαιστειογενές νησί στον Ινδικό Ωκεανό, ανατολικά της Μαδαγασκάρης και νοτιοδυτικά του Μαυρίκιου. Αποτελεί υπερπόντια περιοχή της Γαλλίας από το 1946 και έχει πρωτεύουσα το Σεν Ντενί. Είναι επίσης η πιο απομακρυσμένη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει ως νόμισμα το ευρώ.
Άραβες ναυτικοί ήταν οι πρώτοι που το προσέγγισαν και το ονόμασαν Δυτικό Νησί. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν και το βρήκαν ακατοίκητο ήταν οι Πορτογάλοι, το 1635, και του έδωσαν την ονομασία Σάντα Απολλώνια.
Το νησί κατακτήθηκε στη συνέχεια από τους Γάλλους και τέθηκε υπό από τη διοίκηση του Πορτ Λουί στον Μαυρίκιο. Αν και η γαλλική σημαία υψώθηκε για πρώτη φορά το 1638, η (τότε ονομαζόμενη) Σάντα Απολλώνια επίσημα προσαρτήθηκε στη Γαλλία το 1642, όταν αποβιβάστηκαν στο νησί γάλλοι κατάδικοι από τη Μαδαγασκάρη. Το 1649 η ονομασία άλλαξε σε Ιλ Μπουρμπόν προς τιμήν του γαλλικού βασιλικού Οίκου των Βουρβόνων.
Το όνομα Ρεϋνιόν δόθηκε στο νησί το 1793 με απόφαση του κυβερνώντος συμβουλίου μετά την πτώση του Οίκου των Βουρβόνων στη Γαλλία, για να τιμηθεί η επανένωση (réunion στα γαλλικά) των επαναστατών από τη Μασσαλία με την Εθνική Φρουρά στο Παρίσι, η οποία έγινε το 1792. Το 1801, το νησί ονομάστηκε Νήσος Βοναπάρτη, προς τιμήν του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Το 1810 εισέβαλε μία μοίρα του βρετανικού βασιλικού πολεμικού ναυτικού με κυβερνήτη τον Τζόσιας Ρόλεϊ, ο οποίος χρησιμοποίησε ξανά το παλαιότερο όνομα Ιλ Μπουρμπόν. Όταν το νησί επανήλθε στη Γαλλία μετά τη συνδιάσκεψη της Βιέννης το 1815, κράτησε το όνομα Μπουρμπόν μέχρι και την πτώση της επανίδρυσης του Οίκου των Βουρβόνων, και στη συνέχεια κατά τη γαλλική επανάσταση του 1848, επέστρεψε στην ονομασία Ρεϋνιόν.
Η ιστορική εξέλιξη και ο εποικισμός της Ρεϋνιόν, άρχισε τον 17ο αιώνα με τη μετανάστευση Αφρικανών, Κινέζων, Μαλαισίων και Ινδών, υπό τη γαλλική εποπτεία. Έτσι σχηματίστηκε ένα ιδιαίτερο τοπικό μείγμα πληθυσμού. Η διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ το 1869, μείωσε τη σημασία του νησιού ως ενδιάμεσου σταθμού για τη ναυτική διαδρομή των ανατολικών Ινδιών.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ρεϋνιόν τελούσε υπό από την εξουσία του καθεστώτος του Βισύ που συνεργαζόταν με τη Ναζιστική Γερμανία, μέχρι τις 30 Νοεμβρίου του 1942, οπότε και απελευθερώθηκε.
Άραβες ναυτικοί ήταν οι πρώτοι που το προσέγγισαν και το ονόμασαν Δυτικό Νησί. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν και το βρήκαν ακατοίκητο ήταν οι Πορτογάλοι, το 1635, και του έδωσαν την ονομασία Σάντα Απολλώνια.
Το νησί κατακτήθηκε στη συνέχεια από τους Γάλλους και τέθηκε υπό από τη διοίκηση του Πορτ Λουί στον Μαυρίκιο. Αν και η γαλλική σημαία υψώθηκε για πρώτη φορά το 1638, η (τότε ονομαζόμενη) Σάντα Απολλώνια επίσημα προσαρτήθηκε στη Γαλλία το 1642, όταν αποβιβάστηκαν στο νησί γάλλοι κατάδικοι από τη Μαδαγασκάρη. Το 1649 η ονομασία άλλαξε σε Ιλ Μπουρμπόν προς τιμήν του γαλλικού βασιλικού Οίκου των Βουρβόνων.
Το όνομα Ρεϋνιόν δόθηκε στο νησί το 1793 με απόφαση του κυβερνώντος συμβουλίου μετά την πτώση του Οίκου των Βουρβόνων στη Γαλλία, για να τιμηθεί η επανένωση (réunion στα γαλλικά) των επαναστατών από τη Μασσαλία με την Εθνική Φρουρά στο Παρίσι, η οποία έγινε το 1792. Το 1801, το νησί ονομάστηκε Νήσος Βοναπάρτη, προς τιμήν του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Το 1810 εισέβαλε μία μοίρα του βρετανικού βασιλικού πολεμικού ναυτικού με κυβερνήτη τον Τζόσιας Ρόλεϊ, ο οποίος χρησιμοποίησε ξανά το παλαιότερο όνομα Ιλ Μπουρμπόν. Όταν το νησί επανήλθε στη Γαλλία μετά τη συνδιάσκεψη της Βιέννης το 1815, κράτησε το όνομα Μπουρμπόν μέχρι και την πτώση της επανίδρυσης του Οίκου των Βουρβόνων, και στη συνέχεια κατά τη γαλλική επανάσταση του 1848, επέστρεψε στην ονομασία Ρεϋνιόν.
Η ιστορική εξέλιξη και ο εποικισμός της Ρεϋνιόν, άρχισε τον 17ο αιώνα με τη μετανάστευση Αφρικανών, Κινέζων, Μαλαισίων και Ινδών, υπό τη γαλλική εποπτεία. Έτσι σχηματίστηκε ένα ιδιαίτερο τοπικό μείγμα πληθυσμού. Η διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ το 1869, μείωσε τη σημασία του νησιού ως ενδιάμεσου σταθμού για τη ναυτική διαδρομή των ανατολικών Ινδιών.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ρεϋνιόν τελούσε υπό από την εξουσία του καθεστώτος του Βισύ που συνεργαζόταν με τη Ναζιστική Γερμανία, μέχρι τις 30 Νοεμβρίου του 1942, οπότε και απελευθερώθηκε.
